Gminna Biblioteka Publiczna

Tylko najbliżsi wiedzieli o dziennikach Agnieszki Osieckiej. Wreszcie trafiają do Czytelników!

Dzienniki - pisane od dziewiątego roku życia aż do śmierci Poetki - to najintymniejszy z wszystkich tekstów Agnieszki Osieckiej. I choć w wielu swoich wierszach, z właściwą sobie lekkością, przemycała prywatny ton, dopiero tutaj wolna jest od jakiejkolwiek cenzury wobec samej siebie. Do bólu szczera, prawdziwa, a tym samym dla wielu Czytelników kontrowersyjna.

Pierwszy tom Dzienników Agnieszki Osieckiej obejmuje lata 1945-1950 i otwiera wielotomową edycję. Jedno z największych i najbarwniejszych dzieł polskiego pamiętnikarstwa na pewno wywoła burzę wokół postaci Autorki. Po latach narosłych mitów i plotek oddajemy głos Jej samej. Zgodnie z życzeniem samej Poetki - kiedy Jej już nie ma. Choć przecież jest.

Cieszymy się, że Mama wreszcie przemówi własnym językiem. Zamiast mówić o niej bez jej wiedzy, wreszcie posłuchamy, co sama ma do powiedzenia o sobie i o innych.
(Agata Passent, córka Poetki)

Dzienniki wyjątkowe, i zwyczajne. Dziecinne, dojrzałe, intymne, literackie. Arcyciekawe - i jako dokument ze środka stulecia, z czasu pierwszego powojennego dziesięciolecia PRL-u, czyli lat zaraz po wojnie, a potem lat socrealizmu, odwilży. Także jako autobiografia, czyli wynurzenia osoby, która w tym akurat dziesięcioleciu dojrzewa - przeistaczając się na naszych oczach z uczennicy, potem nastolatki, w studentkę, debiutującą dziennikarkę, poetkę i fantastycznie kolorową postać ze studenckiego ruchu kabaretowego, świetnie znaną w środowiskach artystycznych Warszawy i Gdańska.
(Ze wstępu prof. Andrzeja Zieniewicza)

Proste pytania. Szczere odpowiedzi. I postać Agnieszki w osobistych wspomnieniach jej bliskich, przyjaciół, współpracowników. Z ich relacji wyłania się kobieta pełna sprzeczności, której świat - czasem smutny, czasem czarujący - podporządkowany był niezaspokajalnej potrzebiemiłości. Kobieta zagadka, za którą tęsknimy, nawet jeśli nie mieliśmy okazji jej poznać.
[Magdalena Popławska, odtwórczyni tytułowej roli w serialu biograficznym OSIECKA]

Zawsze była sobą. Na pozór szczęściara - miała urodę, talent, sławę i pieniądze.Jeździła po świecie, obracała się w najlepszych środowiskach, jej piosenki puszczano w radio i telewizji, miała mężczyzn na skinienie. A jednak.Wiedziała, że jest inna. Zbyt niezależna, zbyt odważna, nie pasowała do obowiązującego modelu kobiety - córki, żony i matki. Wyprzedziła swój czas o pokolenie. Odnalazłaby się teraz, wśród kobiet decydujących o sobie, bez wyrzutów sumienia odkrywających swoje potrzeby iograniczenia.

W tej książce o Osieckiej opowiadają przyjaciele, wśród nich - Maryla Rodowicz, Krystyna Janda, Magda Czapińska, Urszula Dudziak, Daniel Olbrychski, Michał Kott, Stan Borys - po latach wysupłując z pamięci fakty, obrazy i słowa, które rzucają nowe światło na fascynująca poetkę, nowoczesną kobietę i skłóconego z życiem człowieka.

W 1957 roku Agnieszka Osiecka jedzie do Paryża. W walizce przemyca opowiadanie narzeczonego, Marka Hłaski, by przekazać je szefowi paryskiej "Kultury". Jerzy Giedroyć jest olśniony - jednak nie tylko talentem młodego pisarza, ale przede wszystkim zjawiskową poetką. Jedzie za nią nawet do Londynu, choć nikt od dawna nie widział go poza Paryżem. Wszystko po to, by wręczyć jej fiołki. Agnieszka także czuje coś, czego nie doświadczyła nigdy wcześniej. Ale nawet ona - ekspertka od miłości - nie potrafi nazwać tego, co ich łączy. W opartej na faktach powieści Manuela Gretkowska mistrzowsko opowiada historię miłości niemożliwej, o której Osiecka milczała całe życie.